Vanaf het dorpje, Sary Mogul, was het ongeveer anderhalf uur off road naar het eerste ‘yurt’ (herderstent) kamp, waar we onze motoren neer konden zetten en konden beginnen aan onze 6 uur durende hike richting de gletsjer. We hadden erg veel mazzel met het weer en het was een prachtige route. Af en toe waren de hellingen vrij steil vanwege het smeltwater wat allemaal gedurende de lente naar beneden komt, maar af gezien van dat was het goed te doen en bereikten we zo’n hoogte van 4100m.

Na de hike op naar het volgende kamp, Tuiuk Canyon, waar we naast de yurt van de locals konden kamperen. We werden verwelkomd door de lokale kindertjes op ezeltjes en konden na het opzetten van de tent aanschuiven voor een goede maaltijd. Gedurende de nacht was het flink koud vanwege de hoogte (3500m), maar met onze thermokleding en slaapzakken konden we het redelijk warm houden. De volgende dag nog een mooie hike gemaakt in het andere dal en toen weer terug richting Sary Mogul om vervolgens weer richting de stad, Osh, te rijden. Daar 2 nachten gebleven, wat van de stad gezien en plannen gemaakt om richting het noorden en oosten van Kirgizië te reizen.

Onze volgende stop was het dorpje Arslanbob, blijkbaar bekend vanwege zijn grote walnootplantages en watervallen. Door de watervallen bleek het ook een lokale trekpleister te zijn! Rondom de watervallen hadden ze een soort kermis en braderie gebouwd waar tientallen locals hun spullen verkochten en anderen naar toe kwamen als een ‘daguitje’. We maakten een hike richting de watervallen, maar je scheen er ook met lokale busjes en 4WD’s naar toe gebracht te kunnen worden wat een act op zich was. De bestuurders scheurden de wagens over de onverharde wegen waardoor iedereen door elkaar werd geschud en er kwam een soort trance muziek uit de boxen, zodat het net leek alsof ze in een videogame zaten. Gillend van plezier kwamen de locals aan op hun bestemming. Vervolgens op naar de watervallen waar kinderen hun vreugde niet op konden en ook stonden te gillen omdat ze nog nooit zoveel water naar beneden hadden zien komen. Voor ons een attractie op zich. Verder was het een mooie omgeving om te hiken. Helaas konden we in het gebied niet wildkamperen en eindigden we met onze tent bij een local in de tuin, wat ook wel weer wat had tussen de kippen en ganzen.

Daarna op naar het oosten van Kirgizië waar het grote meer Issyk Kul ligt en waar we van plan waren een paardentocht door de bergen te gaan maken. Maar eerst nog een nacht in de bergen bij het Toktogul reservoir geslapen, waar we een aantal locals ontmoetten, die de volgende dag naar een bruiloft zouden gaan. Met elkaar ’s avonds aan de wodka en verhalen uitgewisseld, wat een gastvrije mensen! Ze kwamen oorspronkelijk uit Bishkek, de hoofdstad van Kirgizië, en we waren welkom als we in de stad zouden zijn. Verder gaven ze ons tips over Kirgizië en raadden ze ons aan naar een zoutmeer te gaan vlak bij Issyk Kul lake. De volgende dag verder richting het meer, een off road weg van 180km lag op ons te wachten, maar was goed te doen. Uiteindelijk de eerste nacht bij het meer besloten we wild te kamperen. De volgende dag naar het zoutmeer en via de zuidkust van het meer richting het oosten naar de stad Karakol.

Bij Karakol hoorden we dat we goed konden hiken en paardrijden. We besloten eerst te gaan hiken en met onze motoren de bergen in te gaan volgens het informatie centrum bleek dit goed te doen te zijn. We vertrokken aan het eind van de middag en het was zo’n 20 km naar het yurt kamp. De weg bleek toch wel vrij lastig te zijn met los liggende stenen, diepe kuilen met water en veel modderige paden. Na 15 km begon het schemerig te worden en besloten we onze tent ergens op te zetten en de volgende dag de laatste kilometers te maken. De volgende ochtend startte helaas de Sertao niet… Dat werd off road aanduwen! Gelukkig vonden we een plekje tussen de modderige paden waar het lukte en we besloten terug te gaan naar Karakol om te kijken of we de accu nog een keer konden laten maken voordat we de motoren een grote beurt zouden geven in Almaty, Kazachstan.

We vonden een lokale garage waar ze een andere accu hadden en waar we onze oude nog een keer konden laten vullen met elektrolyt. De andere accu leek het goed te doen. De oude accu van de Sertao had z’n beste tijd gehad. We besloten de dag erna onze motoren even rust te geven en 2 dagen te gaan paardrijden, zodat we toch nog wat van het mooie gebied konden zien. Na 2 dagen heerlijk door de bergen gehobbeld, gingen we weer met vol goede moed op onze motoren richting Almaty en besloten nog een omweg te maken via Enilchek, omdat de route door de bergen prachtig scheen te zijn. Nadat we de afslag naar Enilcheck hadden genomen begon nog na geen 15km de accu van de Sertao te lekken. We stopten haalden de accu eruit en maakten snel alles schoon waar het zuur op had gelekt. Wat nu? Toch maar zo snel mogelijk naar Almaty om daar eindelijk een goede accu te laten plaatsen. Na de accu terug geplaatst te hebben viel de motor na 5 km rijden geheel uit… in the middle of no where! Tsjaa daar sta je dan… Dan maar de oude accu weer ophalen en de motor aanduwen, hopen dat ze ons Kazachstan in laten…

2 uur gewacht bij de Sertao en Bjorn terug gereden naar Karakol voor de oude accu kregen we de motor gelukkig met aanduwen met de oude accu weer aan de praat. Het was al laat maar we besloten naar de grens te rijden daar te kamperen en de volgende dag de grens over te gaan. We wisten namelijk niet hoe makkelijk ze daar zouden zijn. Aangekomen in het kleine dorpje bij de grens zochten we een plek om te kamperen. Al gauw werden we door 2 lokale jongens van 18 en 20 aangesproken en gevraagd of we in hun yurt wilden slapen. Het was een yurt waar hun moeder een kindergarten runde tijdens de zomermaanden voor kinderen uit het dorp vanaf 3 jaar. Die avond sliepen we tussen kleurrijke tekeningen en klei werkstukken van kindertjes uit het dorp.

De volgende ochtend vroeg op en na het ontbijt de Sertao aanduwen. Na een paar poging liep hij weer en we gingen richting de grens. Daar kregen we het voor elkaar de Sertao bij beide overgangen te laten draaien door uit te leggen dat de batterij aan het opladen was. Geen probleem wat jullie willen! Een stempeltje bij Kirgizië om eruit te gaan, een stempel bij Kazachstan en ff in de koffertjes kijken. Nog een laatste check bij de hoofdofficier en wat vragen waar we heen gingen. Owwja nog een vraag over de voetbal in Nederland en wat namen van spelers en vervolgens het eerste voetbalplaatje (jaja die hebben we mee!) uitgedeeld aan de eerste douanebeambte, hij vond hm geweldig! Na 30 minuten waren we klaar, heerlijk!

Welcome to Kazachstan, Hello!