Via Tasmanië naar ons doel van de reis, Sydney!

Van het ‘vaste eiland’ gingen we met de ‘night ferry’, Spirit of Tasmanië, naar een van de eilanden aan het einde van de wereld, Tasmanië. De haven waar we vroeg in de morgen aankwamen was van de stad Devonport. Het plan was om naar Launceston te rijden waar we de eerste dagen konden blijven bij Carl en zijn gezin, die we hadden ontmoet in Cappadocië, Turkije. Wederom heerlijk om een bed te hebben en Carl, die saxofonist is, nam ons mee naar een blusfestival waar hij gedurende de dag optrad met zijn band. ’s Avonds trad hij op in een lokale pub met een andere band, een leuke ervaring om hem zo te zien spelen.

Na het weekend waren we er klaar voor om Tasmanië te gaan verkennen en weer een aantal nachten te gaan kamperen. Onze eerste stop werd Freycinet National park. Een national park dat bekend staat om zijn witte stranden, mooie baaien (Wineglass bay) en beboste begroeiing. Daar tegen het eind van de middag aangekomen vonden we een mooie kampeerplek gelegen aan het eind van een heftige 4km dirt road. Maar het was zeker de moeite waard! 1 andere 4WD die met ons het kampeerterrein deelden en verder wallabies (kleine kangoeroes), possums, wombats, veel vogels en waarschijnlijk een paar Tasmaanse duivels. Heerlijk om weer wakker te worden in een tent tijdens zonsopgang met allerlei dieren rondom de tent. Daarna weer op pad en na een mooie wandeling in het national park vervolgden we onze weg naar het Tasman Peninsula.

De Tasman peninsula staat bekend om de plek waar alle gevangenen in 1833 werden gedropt in de gevangenis van Port Arthur. Ook vonden we op het schiereiland een gin/wishkey distilleerderij en de Unzoo. Een plek waar ze proberen dieren in een vrijere omgeving te laten leven dan een dierentuin. Dit is de plek waar we ook de Tasmaanse duivels zagen en wat dichterbij kangoeroes konden komen. Vervolgens reden we via de hoofdstad, Hobart, helemaal door naar een eiland gelegen in het zuiden, Bruny Island. Waar we aankwamen toen het paasweekend begon. Gelukkig viel het op goede vrijdag nog mee hoeveel mensen er op het eiland waren en zo vonden we een mooie kampeerplek, die we alleen konden bereiken door 3km over het strand te rijden. Samen met een aantal andere Tasmaanse gezinnen deelden we de kampeergrond vlakbij de zee. Zo ontmoeten we Alan, Kathrina en hun kinderen, die naast ons stonden en het hele weekend er zouden genieten van de natuur, het vissen en het surfen. De dag dat we aankwamen hadden ze een lokale vis, flathead, gevangen die ze heerlijk hadden klaar gemaakt en met ons deelden. De volgende ochtend voor ons vertrek kregen we nog paaseitjes en tekeningen van hun kinderen. En toen konden we natuurlijk niet weg voordat zij een rondje achterop hadden gezeten, wat ze geweldig vonden!

Na al deze mooie plekken aan de oostkust van Tasmanië werd het tijd om een stukje van de westkust te zien. Voorlopig hadden we het heerlijk droog gehouden met mooie zonnige dagen, maar de westkust staat bekend om zijn regenachtiger klimaat dus we waren benieuwd! Onze eerste stop werd Mt. Fields, nadat we eerst genoten hadden van heerlijke kaas bij een kaasboerderij en heerlijke biertjes bij een lokale brouwerij. Bij Mt. Fields vonden we weer een fijne kampeerplek, maar we waren niet de enigen! ’s Avonds vonden we een grote boomstronk waar we op konden koken en om ons heen scharrelden 3 wallabies in afwachting of ze een hapje mee konden eten.

De volgende dag reden we via een mijnwerkers stadje, Queenstown, verder door naar het westen naar Strahan. Daar vonden we een mooie kampeerplek in de zandduinen, waar jongeren tijdens het paasweekend heerlijk aan het crossen waren met hun crossmotors en quads. Helaas was deze middag de F800 ermee opgehouden, maar we hadden de kampeerplek bereikt dus dat was fijn. ’s Avonds kregen we hulp van jongens die vlakbij kampeerden en zo kwamen we erachter dat de accu van de F800 helemaal leeg was!

De helden van de avond!

De volgende ochtend kwamen de jongens ons weer helpen en hadden ze zelfs startkabels voor ons gekocht, zodat we weer de weg op kwamen. Na anderhalf uur en hulp van verschillende mensen kregen we de motor uiteindelijk op de verharde weg. Helaas bleek de accu echt helemaal overleden te zijn en zat er niks anders op om een monteur te vinden, die op paaszondag open was. Wederom hadden we mazzel en was er in Strahan een garage open, die de accu voor ons kon doorladen. Na 2 uur opladen bleef de accu nog steeds zo dood als een pier en was het tijd om afscheid van de accu te nemen. Gelukkig hadden ze in de garage een zelfde nieuwe accu liggen en nadat deze gemonteerd was, reed de F800 weer als een zonnetje. Dit geintje had ons wel de hele dag gekost en na 6 nachten kamperen waren we wel toe aan een bed en een fijne douche dus besloten we die nacht in Strahan backpackers te slapen.

De volgende ochtend waren we weer helemaal fris en konden we er weer tegen aan. Helaas kreeg de Sertao die ochtend kuren en wilde niet meer starten. Blijkbaar hadden onze beestjes wat meer liefde nodig. Mazzel dat we weer hadden, stopten er voor de koffietent waar de Sertao ermee was opgehouden een elektricien, die bereid was om ons te helpen. Uiteindelijk bleek de pluspool niet goed aangesloten te zijn op de accu dus waren we gelukkig snel weer op pad en blij dat het iets simpels was. Ongelooflijk hoe behulpzaam iedereen deze dagen weer was, we love it!

Politie station Strahan

We vervolgden onze weg naar het noorden richting Stanley waar we nog een mooie kampeernacht hadden voordat we weer terug naar Carl gingen. Hij had namelijk samen met zijn zoon Christian een dag canyoning geboekt voor ons bij Cradle Mountain. Een flinke workout van 6 uur, waarbij we gingen abseilen, van watervallen afsprongen en door spleten gleden. Koud maar super gaaf! En na al het actieve was het heerlijk om een paar dagen bij te komen in een Australisch shack op het strand waar we samen met Carl en zijn andere zoon Luca heen gingen. Met 3 mannen een weekend op pad kwamen ze op het idee om een ‘national chicken wing day’ te organiseren, yeah why not?! Dus dat werd 1 dag de hele dag chicken wings eten, zo’n 3kg ging er doorheen! Heerlijk uitgerust en na nog een dag in Launceston met Carl, Elissa en Luca waren we klaar voor onze laatste kilometers op het ‘vaste eiland’.

Dit maal kwamen we ’s avonds aan in Melbourne met de ferry en konden we die nacht bij Greg en Kerrie slapen. Super om hun weer te zien en over onze Tasmanië ervaringen te vertellen. De volgende dag gingen we samen met Kerrie naar een echte Australische cattle farm van haar ouders waar we nog een nachtje konden blijven en haar broer Mike ontmoette, die een Aussie bbq voor ons maakten. Super yummie!

De volgende dag op naar Jindabyne via de Snowy mountains waar we Luke en Daniel nog even zouden zien met wie we de motoren van KL naar Perth hadden verscheept. Het was leuk om hun familie te ontmoeten en hun thuis te zien. We verbleven bij de moeder van Luke ook op een cattle farm en ze nam ons overdag mee het land op naar haar Angus koeien. Verder nam Luke ons mee naar Mt Kosciuszko, de hoogste berg in Australië en hadden we ’s avonds met Daniel een Aussie pub dinner, een lekkere chicken Parmi! Hierna werd het tijd voor onze laatste stop voordat we Sydney zouden bereiken en dat was onze stop in de Blue mountains. Het mooie natuurgebied ten westen van Sydney waar we een nachtje bleven en daarna de stad in konden rijden op naar het Opera House, het doel van onze reis!

We’ve made it!! 48.000km in totaal op de beamers en vietnamese bikes hebben we de afgelopen 10 maanden afgelegd. Wat een geweldig gevoel! Nu hadden we nog een week in Sydney om te regelen dat onze beamers weer terug op de boot naar huis gingen en we nog wat bezienswaardigheden konden zien in Sydney. Het heerlijke was dat we bij Kirsten en Cameron konden slapen en met hun ‘s avonds en in het weekend leuke dingen konden doen. Het was een gekke week waarin we afscheid moesten nemen van onze motoren, die ons trouw met niet teveel problemen naar de andere kant van de wereld hebben gereden. Maar ook een super week waarin we veel leuke dingen hebben gedaan, zoals met Kirsten en Cameron naar Watsons bay, Bondi en Coogee beach, the Rocks en een lokale bierbrouwerij. Ook hadden we Damion, een vriend van Bjorn, nog ontmoet voor zijn verjaardag wat super leuk was! En als hoogtepunt hebben we samen the Harbour Bridge beklommen!

Verder was er nog een dubbel gevoel…. we zouden naar huis gaan! Of toch nog niet? Nee, nog heel even dan… Maar, waarheen nu onze motoren de boot opgaan naar huis? Het plan is Afrika geworden! Het laatste continent waar we nog geen motor hebben gereden in de afgelopen 4 jaar dat we samen zijn. We vliegen naar Johannesburg en gaan kijken of we daar 2 oude motortjes op de kop kunnen tikken, zodat we in de aankomende 3 maanden het zuiden van Afrika kunnen verkennen. Zuid-Afrika, Namibië, Botswana, Zimbabwe en Mozambique hopen we onze volgende avonturen te beleven…