De landen in zuidoost Azië lijken grotendeels op elkaar, maar toch ook niet… Zo hebben ze allemaal rijstvelden, maar Vietnam heeft er bijvoorbeeld echt veel, heel veel en ze zijn groot! Cambodja heeft ook rijstvelden, maar veel kleinschaliger. Het lijkt alsof de families daar alleen voor zichzelf en hun naaste omgeving verbouwen en verder niet voor de internationale export. Verder hebben Vietnam en Laos bijvoorbeeld weer de grote grijze waterbuffels, terwijl Cambodja vooral de witte magere koeien heeft.

3 dagen duiken op een van de eilandjes, Koh Rong Sanloem, werd ons plan. Het duiken was op het moment niet heel spectaculair, omdat het zicht onderwater erg slecht was i.v.m. de storm die pas geweest was. Het gevoel van het onderwater zijn was weer heerlijk. Na het duiken kwamen we moe en voldaan weer terug op het eiland waar we bij konden komen in een hangmat met een Anchor biertje of een potje jeux de boule speelden. Geen WiFi en geen telefoon connectie voor 3 dagen was toch wel een ultiem gevoel. Na 3 dagen weer in Sihanouk aangekomen waar alle drukte weer op ons af kwam, kregen we een klein beetje ‘hetzelfde’ gevoel als Leonardo DiCaprio in de film The Beach had, waar hij na een lange tijd op een idyllisch eiland van alle drukte te zijn geweest weer in een drukke stad terug komt.

Na Sihanouk op naar de hoofdstad, Phnom Penh, om daar een stukje van de geschiedenis van Cambodja mee te krijgen bij de Killing Fields. Toch wel erg heftig om precies te horen wat er gebeurd is tijdens het regiem van Pol Pot en de Rode Khmer, we wisten er zelf niet veel van. Er is weinig van deze tijd over, omdat de mensen alles vernietigd hebben wat hen deed denken aan deze tijd, maar de verhalen en het verdriet zijn nog sterk aanwezig. Tussen 1976 en 1979 zijn 3 miljoen van de 8 miljoen Cambodjanen om het leven gebracht en weg gestopt in massagraven. Ze werden niet met kogels om het leven gebracht, omdat deze te duur waren. Vaak werden ze doodgeslagen met bamboo stokken, scheppen of andere voorwerpen. Ook vele kinderen en babies werden om het leven gebracht, zodat gehele gezinnen werden uitgeroeid. Of zoals Pol Pot het zei: “Om een boom echt dood te maken moet je hem met wortels en al vernietigen”. Met name de stedelingen en intellectuelen werden gedood, omdat Pol Pot de mening erop na hield dat deze mensen de meeste bezittingen hadden en dat zij slecht warent voor het communisme en de ‘gelijkheid’ in het land. The Killing Fields, een intrigerende plek om heen te gaan en de audiotour te beluisteren waar het verhaal over deze periode bijzonder goed verteld wordt. Ook hoor je ervaringen en verhalen van Cambodjanen die deze tijd overleeft hebben en als je dan tussen de massagraven door loopt, krijg je een brok in je keel en realiseer je je weer hoe belangrijk het is om in vrijheid en vrede te leven.

Verder is Phnom Penh niet echt een mooie stad. Misschien ook wel de meest vieze stad in heel Zuidoost Azië die we hebben gezien. Veel afval op straat en de producten op de markt ruiken bedorven. De eerste stad waar we het lokale eten op de markt niet durfden te proberen… Verder is het contrast tussen rijk en arm in de stad triest groot. Aan de ene kant zie je de mooie gebouwen, paleizen en dure Landrovers van de overheid en aan de andere kant zie je op de boulevard matrassen liggen waar moeders met hun kinderen slapen. Mensen met geamputeerde ledenmaten, naar zeggen een gevolg van de ‘verkeerd’ geplaatste bommen van de Amerikanen, lopen langs de terrassen om te bedelen. En ’s avonds vult de boulevard zich met kindertjes van 10 jaar en ouder om samen lijm te snuiven. Erg triest om te zien. Vaak geeft de hoofdstad wel een redelijke indruk van de situatie in een land. Cambodja is duidelijk nog aan het herstellen van de heftige periode, die de mensen en het land hebben doorgemaakt tijdens de jaren van Pol Pot.

Zonsopgang en -ondergang vonden we persoonlijk niet voor herhaling vatbaar, maar wat fijn is, is dat de meeste mensen na zonsopgang nog even blijven rondhangen bij Angkor Wat. Dit gaf ons de gelegenheid om op onze bikes te springen en om half 7 ’s ochtends door het park te cruisen langs alle mooie tempels en te stoppen bij onze tot nu toe meest favoriete, Ta Prohm. Een tempel complex midden in de natuur waar ’s ochtends vroeg misschien een hand vol mensen rondlopen, maar waar het overdag bezaaid is met toeristen. De geluiden die je hoort zijn die van de jungle en de wind. En met deze geluiden op de achtergrond dwaalden we rustig door dit oude tempelcomplex waar de oudheid en de natuur een samenspel zijn. Grote bomen met hun mooi wortels groeien op de verschillende tempels en op de muren. Soms een gek gezicht omdat het lijkt alsof sommige bomen over de muren proberen te klimmen. Je kan hier gemakkelijk een paar uur ronddwalen zolang er nog niet te veel andere toeristen zijn. In dit complex schijnt de film Tomb Raider ook opgenomen te zijn met Angelina Jolie als Lara Croft in de hoofdrol. Een klein vleugje van jaloezie richting deze hoofdrol speelster, die de gelegenheid kreeg om in zo’n prachtige omgeving te mogen acteren.

Nadat Ta Prohm langzaam vol liep met andere toeristen besloten we nog een aantal andere tempels te gaan bekijken. Bij de meesten kregen we toch een mysterieus gevoel van binnen, de een iets meer dan de ander. Dat te bedenken dat dit ‘wereld wonder’ zoveel jaren geleden gebouwd is en dat de natuur zich er voor een deel meester van heeft gemaakt. Toch een erg bijzondere ervaring om Angkor te bezoeken, het was zeker de moeite waard!

Na Angkor werd het tijd om onze bikes te verkopen. We plaatsen een aantal berichten op internet en spraken mensen aan in het guesthouse. Toevallig op oudjaarsdag kwamen we 2 Nederlanders uit Brabant tegen, Jaap en Maarten, die al 2 dagen in de hoofdstad naar bikes hadden lopen zoeken en helaas niks konden vinden. Ze werden nadat we ons reisverhaal verteld hadden meteen enthousiast en ook al hadden ze al besloten met de bus verder te gaan reizen, ze pakten deze kans en kochten onze bikes om met de Bastards te gaan toeren door Laos. Ook hadden we die avond met Claire en Emiel afgesproken, 2 overlanders met hun 4WD en hun nieuwe Thaise hond, die we hadden ontmoet in Iran! Het was een gezellig boel en met z’n allen besloten we oud en nieuw te vieren in Siem Reap, waar het in ‘pubstreet’ helemaal zwart zag van de feestende mensen op straat. Een mooie afsluiter van onze geweldige reiservaringen in het afgelopen jaar!