Categorie archief: Kyrgizië

15 oktober 2015

De laatste dagen in Centraal Azië. Of toch niet?

Door bowil2015

Vanuit Kazachstan naar Kirgizië leek alles bijzonder soepel te verlopen aan de grens. Binnen 30 minuten waren we de grens over. Stempeltje uit, stempeltje in en we konden gaan. Gas erop! Of toch niet? 500 meter na de grens stond een agent flink hard te blazen op z’n fluitje naar ons. What’s geburt? Aargh stopteken gemist en ja dat schijnt serieus te zijn. Heel serieus. Er was een speciale office gebouwd bij het stopteken met camera’s. Tsja ze doen t er gewoon om. Kom maar even mee naar binnen en kijk maar even op het schermpje welke fout jullie begaan hebben. Ja dat is echt verschrikkelijk wat we gedaan hebben. Vervolgens toverde de agent een autotheorieboek uit Kirgizië erbij en daar stond in dat we 2000 som, zegge 30 euro, moesten betalen voor deze fout. Helaas voor meneer de agent hadden we geen contant geld bij ons, maar alleen een maestrokaart, hadden we op dat moment even snel besloten. Ze hadden een pinapparaatje staan, echter zagen we onder het bureau al dat de stekker er niet in zat en het schermpje niet werkte. De vraag werd of we visa of mastercard hadden, nee ook niet, alleen maar maestro bleven we vol houden. Na 15 minuten daar gestaan te hebben, begonnen ze te snappen dat ze niks van ons gingen krijgen en konden we uiteindelijk onze weg vervolgen naar Bishkek. En zo doen we dat voortaan met de politie…

Bishkek is een redelijk grote stad en iets gezelliger dan Osh, de stad in het zuiden. Tim had een leuk hostel gevonden en we besloten daar ook te blijven. We zochten contact met Tilek, de local die we eerder al ontmoet hadden, om Independence Day met hem en zijn familie te vieren. ’s Ochtends nam hij ons mee naar de Nationale spelen van Kirgizië. Een soort paardenpolo, maar dan niet met een bal, maar met het lichaam van een schaap, die zo’n 30 a 35 kg weegt. Het gaat er ruig aan toe en de meeste spelers kunnen het schaap niet eens op tillen zo zwaar is deze. Er worden 3 rondes van 25 minuten gespeeld met daar tussendoor 10 minuten rust. Tijdens het spel moet er gescoord worden in een soort verhoogde zandhopen en de paarden mogen worstelen. Dat betekend hard op elkaar in rennen en daardoor zie je af en toe spelers flink gelanceerd worden en hun paard kwijtraken. Tsja het gaat er hard aan toe en dat is ook een reden waarom er alleen maar mannen in het stadion zijn. Na dit spektakel gingen we de stad in om een hapje te eten bij een lokale tent. Daarna spraken we af om ’s avonds langs het huis van z’n ouders te komen om samen te dineren met z’n vrouw, kinderen en ouders. Het diner was super en een speciale ervaring. Our first local Kyrgiz Independence Day dinner!
Na Bishkek werd het weer tijd om wat te gaan kamperen. We hadden nog een aantal dagen voordat we China in zouden gaan en besloten nog 3 dagen te kamperen rondom Lake Songkul. We hadden Bishkek nog niet verlaten of we kregen t alweer voor elkaar… politie seinde dat we moesten stoppen. Waarom? We hadden te hard gereden en dat konden we zien op hun super sonische speedcamera. Of we cash bij ons hadden, 500 som graag. Wederom nee meneer de agent alleen maestrokaart. Tsja geen pinautomaat te bekennen in de middle of nowhere en al helemaal geen waar de maestro werkt. Dat is even balen. En ja hoor na 5 minuten konden we weer gaan. Op naar Lake Songkul waar we in een dorpje vlakbij eerst heerlijke vis konden eten en daarna richting het meer waar we 3 dagen van het wild kamperen genoten. Vuurtje bouwen, oh nee, geen hout te bekennen op 3.000m hoogte! Dan maar lekker eenpans maaltijden, theetje, boekje, natuur en rust.
Toen we weer in de bewoonde wereld aankwamen, klaar om de volgende dag te verzamelen met 2 Nederlanders en 2 Zwitsers, met wie we de kosten van de gids voor China deelden, kregen we wat minder nieuws van de organisatie, die de permits en de gids voor China hadden geregeld. Het nieuws was dat we pas 2 weken later China in konden, omdat de permits voor Tibet nog niet geregeld waren. Toch een vreemd gevoel als het enige wat je van te voren geregeld hebt voor je reis bij een organisatie uiteindelijk niet geregeld blijkt te zijn. Dat is het laatste wat we verwacht hadden… 2 weken was veel tijd en we hadden Kirgizië voor ons gevoel wel helemaal gezien dus dat werd een ander plan bedenken. We kwamen op het idee om dan toch naar Tadzjikistan en een stukje van de Pamir highway te gaan rijden. Het visum regelen zou binnen een dag in Bishkek kunnen en we hoorden van veel overlanders dat dit een must see is van Centraal Azië.
Vroeg op de motor die ochtend, want tussen 1 en 2 was het consulaat open en zouden we ons visum kunnen regelen. We waren er op tijd, maar helaas was deze wegens technische storing dicht en zou het dichtstbijzijnde consulaat in Almaty zijn om ons visum te kunnen regelen. Dat was balen, want dat betekende 500km extra richting Almaty over dezelfde weg die we al gereden hadden, saaaaaai. Maar goed als we meteen zouden vertrekken konden we het redden om voor 5 uur bij het consulaat in Almaty aan te komen. De grens ging nog soepeler dan de eerste keer, we merkten dat we er handig in werden, 15 minuten dit keer en eerst braaf gestopt voor het stopteken (nu wisten we waar die was). Net op tijd waren we bij het consulaat en konden we onze paspoorten afgeven. Na wat onderhandelen konden ze de volgende morgen om 11 uur klaar zijn en zouden we daarna richting Tadzjikistan kunnen rijden om daar nog een goede week door te brengen.
De volgende morgen werden we weer gebeld door de organisatie van China dat we 4 dagen eerder China in zouden gaan. Shit, dan had Tadzjikistan geen zin meer, want dan hadden we al met al in totaal maar 3 dagen daar ipv een week. Snel naar het consulaat om te kijken of we onze visa konden cancellen. 1 lukte de ander was helaas al gezet. En wederom een ander plan bedenken… We besloten te kamperen in het national park onder Almaty en daarna weer naar het oosten van Kirgizië te rijden om nogmaals de route naar Enilchek, de gletsjer, te proberen wat de eerste keer niet gelukt was ivm de overkokende accu van de Sertao.
De route richting de gletsjer was super. We hadden mazzel met het weer, een mooie off road weg en mooie uitzichten. Slapen op 4000m was wat hoog, maar we konden onze tent op zetten in een oude loods en hadden een eigen waakhond voor een dag. Daarna nog een aantal dagen gerelaxt aan de noordkant van Lake Issykkul en toen werd het echt tijd om met de anderen te verzamelen voor onze China reis. Ging het dan echt gebeuren? Geen telefoontjes meer deze keer? Ja het was uiteindelijk zover! De permits waren geregeld en we konden China in. Bye bye Centraal Azië! We wisten nog helemaal niks van je, maar we hebben uitgebreid van je genoten!
Advertentie

Een reactie plaatsen | Geplaatst inKyrgizië

1 september 2015

Puur natuur

Door bowil2015

Op naar de bergen! Dat was ons eerste motto toen we in Kirgizië aankwamen. We hoorden dat het zuiden vlakbij Tajikistan erg mooi zou zijn en dat we daar een 7000er van de Pamir bergen konden zien liggen, Peak Lenin. De weg er naar toe was al een cadeautje nadat we in Oezbekistan veel vlak landschap hadden gezien. Ook het eerste lokale gerecht Kesme, een gevulde soep met rijst, verse groentes en vlees, smaakte super na 3 weken sjasliek en kebab. Halverwege de route vonden we een mooie plekje om wild te kamperen, zodat we de volgende dag naar de plek konden rijden vanwaar we de bergketen konden bereiken.

Vanaf het dorpje, Sary Mogul, was het ongeveer anderhalf uur off road naar het eerste ‘yurt’ (herderstent) kamp, waar we onze motoren neer konden zetten en konden beginnen aan onze 6 uur durende hike richting de gletsjer. We hadden erg veel mazzel met het weer en het was een prachtige route. Af en toe waren de hellingen vrij steil vanwege het smeltwater wat allemaal gedurende de lente naar beneden komt, maar af gezien van dat was het goed te doen en bereikten we zo’n hoogte van 4100m.
Na de hike op naar het volgende kamp, Tuiuk Canyon, waar we naast de yurt van de locals konden kamperen. We werden verwelkomd door de lokale kindertjes op ezeltjes en konden na het opzetten van de tent aanschuiven voor een goede maaltijd. Gedurende de nacht was het flink koud vanwege de hoogte (3500m), maar met onze thermokleding en slaapzakken konden we het redelijk warm houden. De volgende dag nog een mooie hike gemaakt in het andere dal en toen weer terug richting Sary Mogul om vervolgens weer richting de stad, Osh, te rijden. Daar 2 nachten gebleven, wat van de stad gezien en plannen gemaakt om richting het noorden en oosten van Kirgizië te reizen.
Onze volgende stop was het dorpje Arslanbob, blijkbaar bekend vanwege zijn grote walnootplantages en watervallen. Door de watervallen bleek het ook een lokale trekpleister te zijn! Rondom de watervallen hadden ze een soort kermis en braderie gebouwd waar tientallen locals hun spullen verkochten en anderen naar toe kwamen als een ‘daguitje’. We maakten een hike richting de watervallen, maar je scheen er ook met lokale busjes en 4WD’s naar toe gebracht te kunnen worden wat een act op zich was. De bestuurders scheurden de wagens over de onverharde wegen waardoor iedereen door elkaar werd geschud en er kwam een soort trance muziek uit de boxen, zodat het net leek alsof ze in een videogame zaten. Gillend van plezier kwamen de locals aan op hun bestemming. Vervolgens op naar de watervallen waar kinderen hun vreugde niet op konden en ook stonden te gillen omdat ze nog nooit zoveel water naar beneden hadden zien komen. Voor ons een attractie op zich. Verder was het een mooie omgeving om te hiken. Helaas konden we in het gebied niet wildkamperen en eindigden we met onze tent bij een local in de tuin, wat ook wel weer wat had tussen de kippen en ganzen.
Daarna op naar het oosten van Kirgizië waar het grote meer Issyk Kul ligt en waar we van plan waren een paardentocht door de bergen te gaan maken. Maar eerst nog een nacht in de bergen bij het Toktogul reservoir geslapen, waar we een aantal locals ontmoetten, die de volgende dag naar een bruiloft zouden gaan. Met elkaar ’s avonds aan de wodka en verhalen uitgewisseld, wat een gastvrije mensen! Ze kwamen oorspronkelijk uit Bishkek, de hoofdstad van Kirgizië, en we waren welkom als we in de stad zouden zijn. Verder gaven ze ons tips over Kirgizië en raadden ze ons aan naar een zoutmeer te gaan vlak bij Issyk Kul lake. De volgende dag verder richting het meer, een off road weg van 180km lag op ons te wachten, maar was goed te doen. Uiteindelijk de eerste nacht bij het meer besloten we wild te kamperen. De volgende dag naar het zoutmeer en via de zuidkust van het meer richting het oosten naar de stad Karakol.
Bij Karakol hoorden we dat we goed konden hiken en paardrijden. We besloten eerst te gaan hiken en met onze motoren de bergen in te gaan volgens het informatie centrum bleek dit goed te doen te zijn. We vertrokken aan het eind van de middag en het was zo’n 20 km naar het yurt kamp. De weg bleek toch wel vrij lastig te zijn met los liggende stenen, diepe kuilen met water en veel modderige paden. Na 15 km begon het schemerig te worden en besloten we onze tent ergens op te zetten en de volgende dag de laatste kilometers te maken. De volgende ochtend startte helaas de Sertao niet… Dat werd off road aanduwen! Gelukkig vonden we een plekje tussen de modderige paden waar het lukte en we besloten terug te gaan naar Karakol om te kijken of we de accu nog een keer konden laten maken voordat we de motoren een grote beurt zouden geven in Almaty, Kazachstan.
We vonden een lokale garage waar ze een andere accu hadden en waar we onze oude nog een keer konden laten vullen met elektrolyt. De andere accu leek het goed te doen. De oude accu van de Sertao had z’n beste tijd gehad. We besloten de dag erna onze motoren even rust te geven en 2 dagen te gaan paardrijden, zodat we toch nog wat van het mooie gebied konden zien. Na 2 dagen heerlijk door de bergen gehobbeld, gingen we weer met vol goede moed op onze motoren richting Almaty en besloten nog een omweg te maken via Enilchek, omdat de route door de bergen prachtig scheen te zijn. Nadat we de afslag naar Enilcheck hadden genomen begon nog na geen 15km de accu van de Sertao te lekken. We stopten haalden de accu eruit en maakten snel alles schoon waar het zuur op had gelekt. Wat nu? Toch maar zo snel mogelijk naar Almaty om daar eindelijk een goede accu te laten plaatsen. Na de accu terug geplaatst te hebben viel de motor na 5 km rijden geheel uit… in the middle of no where! Tsjaa daar sta je dan… Dan maar de oude accu weer ophalen en de motor aanduwen, hopen dat ze ons Kazachstan in laten…
2 uur gewacht bij de Sertao en Bjorn terug gereden naar Karakol voor de oude accu kregen we de motor gelukkig met aanduwen met de oude accu weer aan de praat. Het was al laat maar we besloten naar de grens te rijden daar te kamperen en de volgende dag de grens over te gaan. We wisten namelijk niet hoe makkelijk ze daar zouden zijn. Aangekomen in het kleine dorpje bij de grens zochten we een plek om te kamperen. Al gauw werden we door 2 lokale jongens van 18 en 20 aangesproken en gevraagd of we in hun yurt wilden slapen. Het was een yurt waar hun moeder een kindergarten runde tijdens de zomermaanden voor kinderen uit het dorp vanaf 3 jaar. Die avond sliepen we tussen kleurrijke tekeningen en klei werkstukken van kindertjes uit het dorp.
De volgende ochtend vroeg op en na het ontbijt de Sertao aanduwen. Na een paar poging liep hij weer en we gingen richting de grens. Daar kregen we het voor elkaar de Sertao bij beide overgangen te laten draaien door uit te leggen dat de batterij aan het opladen was. Geen probleem wat jullie willen! Een stempeltje bij Kirgizië om eruit te gaan, een stempel bij Kazachstan en ff in de koffertjes kijken. Nog een laatste check bij de hoofdofficier en wat vragen waar we heen gingen. Owwja nog een vraag over de voetbal in Nederland en wat namen van spelers en vervolgens het eerste voetbalplaatje (jaja die hebben we mee!) uitgedeeld aan de eerste douanebeambte, hij vond hm geweldig! Na 30 minuten waren we klaar, heerlijk!
Welcome to Kazachstan, Hello!

1 reactie | Geplaatst inKyrgizië

%d bloggers liken dit: