Turkije deel 2: veel kilometers over land en door de lucht in een prachtig landschap.

Weer volledig bepakt en bezakt, reden we met goede moet de stad uit. Tijdens het ontbijt die ochtend had Özgen ons ingelicht dat we het niet hadden getroffen met onze timing om weer op pad te gaan. Het was namelijk 16 juli wat de voorlaatste dag van de ramadan was. Een dag dat alle moslims in het land zijn uitgeput van een maand lang vasten en wel allemaal in de auto stappen op weg naar het platteland om met de familie het suikerfeest te gaan vieren. Dit was erg duidelijk merkbaar. De wegen waren gekkenhuis en na 10 minuten hadden we 1 van de motoren al op zijn kant, nadat we op een paadje een paaltje hadden geraakt met een koffer. Niet alleen was de koffer eraf gevlogen maar ook was het draagrek losgeschoten. Resultaat was dat we na 10 minuten rijden een uurtje van onze klus skills nodig hadden om weer verder te kunnen gaan. Het was ondertussen al 2 uur ’s middags en met goede moed vervolgden we onze weg!

We hadden onszelf het goede voornemen gesteld om in de landen waar het goed kan te gaan kamperen. Om dit dan maar direct op te pakken belanden we op een heuvel in de buurt van Lake Abant waar we verrast werden door de aanwezigheid van tientallen Turkse families die er allemaal op uit waren getrokken met de tent om het einde van de ramadan te vieren. We hadden de motoren nog niet weggezet of de eerste familie begon zich al op een hele vriendelijke manier bezig te houden met waar we onze tent het beste neer konden zetten. Na een minuut of 2 discussiëren hadden we ons plekje gevonden en gingen we aan de slag met onze camping gear. De tent stond nog niet of het buurmeisje kwam aanzetten met een dienblad vol met een heerlijke linzensoep, gevulde paprika’s, lekker brood en een kop warme thee. Wat een super fijn welkom was dat! We hadden namelijk best trek, het was een tikkie fris in de bergen en we hadden zelf natuurlijk nog niks te eten ingeslagen voor de avond.

Nadat we met veel genoegen ons dienblaadje leeg hadden gegeten zetten we onze tent verder op en legden we alle spulletjes binnen. Daarna samen even het dienblad terugbrengen en onze buren bedanken wat ertoe leidde dat we de komende 2 uur lekker bij hen aan het kampvuur glaasjes chai hebben zitten drinken en naar vaders en moeders muziek zitten luisteren. Een goed begin van het vervolg van onze trip in een omgeving waar we ons heel erg welkom voelden.

Die avond vroeg naar bed want de wekker stond om 4.00AM omdat we een ballonvaart hadden geboekt. Een must-do als je hier bent. Vanwege de harde wind was de kans klein dat het door zou gaan maar toch maar het bed uit gekropen. En tot onze verbazing zaten we binnen de kortste keren onderweg in een jeep om de stad uit te gaan naar de take off plaats. Een ongelofelijk mooi beeld om honderden luchtballonnen opgeblazen zien te worden en de eerste al de lucht in te zien gaan. De vaart was een van de meest bijzondere dingen die we ooit gedaan hebben. Met 20 mensen in een mandje onder een ballon en de piloot die tussen alle andere ballonen speelt met de lucht en de warmte om ons door de lucht en door de valleien te manoeuvreren. Adembenemend mooi!

 

 

Daarna was het tijd om verder oostwaarts te gaan omdat de planning met onze visa voor Iran en Turkmenistan redelijk strak was. Eerst nog langs Nemrut Dagi National Park gereden en daarna richting lake Van vlakbij de grens met Iran. Een lange tocht richting lake Van waar we voor het eerst in ons leven in het wild gingen kamperen. Een idyllisch plekje aan het kratermeer, Nemrut Gölü, waar we alleen met z’n tweeën onder een kraakheldere sterrenhemel aan het meer bij een zelf gemaakt vuurtje hebben gezeten totdat het hout op was en we lekker in ons tentje kropen.

 

 

Turkije, wat ben je een heerlijk land om door te reizen.